30 Ocak 2015 Cuma

GELMEYEN PAZARTESİLER: Marul, Ispanak ve Benzerlerini Yıkamak



Yalnız Adam ve Ev İşleri - III

...

Salyangoz çöpe atılır.

Tiksinerek ve korkarak marul yeniden kavranır.

Yolma, yıkama işlemine devam edilir.

Yıkanan yaprakların konulan kaba sığmadığı fark edilir.

Halen yolunmadık, yıkanmadık bir sürü yaprak olduğu görülür.

Marulun yolundukça büyüyen bir cisim olduğu gerçeğiyle yüzleşilir.

Bunalıma girilir.

Akan suya bakarak hayatın anlamı düşünülür.

...

[ Blog'da bulunan "Gelmeyen Pazartesi" kitabına ait yazılar, ek yazılar ile birlikte Mayıs ayında aynı isim ile basıldı. Bu nedenle yazıların buradan yayınını durdurmak durumundayım. Anlayış göstereceğinizi umuyor, ilginiz için teşekkür ediyorum. Eksper Mental ]

28 Ocak 2015 Çarşamba

GELMEYEN PAZARTESİLER: Gömlek Ütülemek



Yalnız Adam ve Ev İşleri - II
...

Dertlerimle baş başayım dönemi:
- Kol tekrar masaya yayılır.
- Tekrar ütülenir.
- Ütülerken, öbür tarafta iz kaldığı görülür.
- Öbür taraftan ütülenir, bu sefer ütülenmiş tarafta iz kaldığı görülür.
- Strese girilir, bir sigara yakılır.
- Sigara bitirilir.

...

[ Blog'da bulunan "Gelmeyen Pazartesi" kitabına ait yazılar, ek yazılar ile birlikte Mayıs ayında aynı isim ile basıldı. Bu nedenle yazıların buradan yayınını durdurmak durumundayım. Anlayış göstereceğinizi umuyor, ilginiz için teşekkür ediyorum. Eksper Mental ]

26 Ocak 2015 Pazartesi

GELMEYEN PAZARTESİLER: Çaydanlık Yıkamak



Yalnız Adam ve Ev İşleri - I


***

Eksper Mental: Aşkımm, bak ne buldum... Aaa! Aşkımmm nereye gidiyorsun?
Bahtsız Dişi: Seni terkediyorum. Bıktım bu beceriksizliğinden!
Eksper Mental: Aşkım, ama ama demlik poşet diye bir şey buldum, bak.
Bahtsız Dişi: Üzgünüm... (Çat! Kapı kapanır.)
Eksper Mental: Üüüü... Çay Bella…

Akşam:

Eksper Mental: Sen beni hiç terketme olur mu? Hep yanımda kal, çok seviyorum seni.
Demlik Poşet: Hayda...

...

[ Blog'da bulunan "Gelmeyen Pazartesi" kitabına ait yazılar, ek yazılar ile birlikte Mayıs ayında aynı isim ile basıldı. Bu nedenle yazıların buradan yayınını durdurmak durumundayım. Anlayış göstereceğinizi umuyor, ilginiz için teşekkür ediyorum. Eksper Mental ]


22 Ocak 2015 Perşembe

GELMEYEN PAZARTESİLER: Her Yerin Gurbet Olması




•••••

Gurbet; böyleydi işte, kolay kolay geçmez, buz gibi gerçekliğiyle, içinize bir yer etti mi, bir türlü çıkmazdı.

Gurbet; sadece yurtdışında, tanımadığınız bir kültürün ortasında, yabancı bir şehrin floresan ışıklı otel odasında, uçak camından baktığınız bilinmeyen dağ manzaralarında, trenin geçtiği yabancı ovalarda yada askerde doğuda hissedilmiyordu. Gurbet alışık olmadığımız bir yerde, alışık olduğumuzun yanında da yakalayabiliyordu bizi.

Gurbet; göreceliydi, her yerdeydi, hatta bazen hayata uzaktan baktığımız anlarda, kendimiz bile olabiliyordu.

•••••

[ Blog'da bulunan "Gelmeyen Pazartesi" kitabına ait yazılar, ek yazılar ile birlikte Mayıs ayında aynı isim ile basıldı. Bu nedenle yazıların buradan yayınını durdurmak durumundayım. Anlayış göstereceğinizi umuyor, ilginiz için teşekkür ediyorum. Eksper Mental ]

20 Ocak 2015 Salı

GELMEYEN PAZARTESİLER: Kuzenleri Bitmek Bilmeyen Kız Arkadaşlar




"Hocu, şu senin kız arkadaşın değil mi?" diye sordum arkadaşıma, "Aa evet." dedi. Kız arkadaşı birkaç masa ilerimizde, güven vermeyen gülümseme üzerine yüksek lisans yapmış kirli sakallı bir adamla sarmaş dolaş oturuyordu. Büyük bir hiddetle kalktı arkadaşım masadan, müdahale etmedim. "Bir anla dinle önce." dedim sadece. Hışımla yaklaştı yanlarına, önce ikisi de şaşırdılar, suratlarında basılma ifadesi vardı. "Düşük bütçeli aksiyon filmi başlıyor." diye düşündüm ama bir gariplik vardı, ilk hiddet konuşmalarından sonra arkadaşımla adam el sıkıştı, kız zoraki bir gülümseme yerleştirmişti suratına, adam ise "Bu da nereden çıktı şimdi?" sıkıntısına sahipti, zoraki de olsa gülümsemiyordu. 

Arkadaşıma baktım, terlemişti, sempatik olmaya çalışıyordu, bir süre sonra beni gösterdi eliyle, döndüler, hafifçe gülümseyerek başımı öne eğdim. Yan masadaki tanıdığı selamlama ritüelimi gerçekleştirmenin huzuru ile biramdan bir yudum aldım. Arkadaşım yanıma döndü: "Kuzeniymiş." dedi. "Ayıp oldu mu acaba, öyle sinirle gittik?" "Relax hocu." dedim, "Don't do it." Severdim o şarkıyı, gebeşliğin marşı gibiydi.

***

"Ya Aybars aradı, arkadaşlarıyla çıkıyorlarmış, 'Sen de gelsene kız!' dedi, ben de kıramadım, ok?" dedi telefonda, tam uyumaya çalışıyordum, saat on ikiyi biraz geçmişti. "Aybars kim hocu?" diye düşündüm, sonra kuzeni olduğunu hatırladım, "Ok" dedim. "Bebeğim saat on iki olmuş yat uyu, bu saatten sonra ne barı, ne AyBARsı? Yormayın beni, huzurla uyuyacağım şurada." demek istedim, ama kuzen kutsaldı denilmezdi. Hem bu Aybars ile ben neden hiç tanışmamıştım, neden bu Aybars, bu kadar çağdaş, bu kadar ortamların akanı kokanı bir adamdı da, bir kere beni merak etmemiş benimle tanışmamıştı. Hem o isim Baybars değil miydi.

"Aybars var mıydı?" 

Huzurum kaçtı, yataktan kalktım, mutfağa gittim, süt ısıttım, annem kurabiye yollamıştı, onlardan aldım bir tane, bir yandan kurabiye yiyerek bir yandan da "Aybars"ı düşündüm. Ne pis bir herifti bu Aybars, ilişkilere mi düşmandı, yoksa bana mı? "Dur ben de gideyim şu mekana, tanışalım bakalım şununla." diye düşündüm. Süt rehavet getirmişti. "Relax" dedim kendi kendime, "Don't do it." uyudum.

***

Pek çok arkadaşım da çekiyordu kız arkadaşlarının kuzenlerinden, denizde su, çölde kum misaliydi, kızlarda kuzen. Bitmiyordu, eksilmiyordu, sürekli yenisi ekleniyordu. Tam bitti dediğinizde, tanıdım hepsini, yurtdışında okuyan hiç tanımadığınız bir tanesi geliyordu, "Çocuk o kadar yoldan gelmiş, bütün hafta sonu onunla olmam lazım." diyordu kızlar. Bu kuzenlerin arkadaşları yok muydu da sürekli akrabalarıyla geziyorlardı? Benim de kuzenlerim vardı, ama tüm hafta sonumu geçirmezdim onlarla yada geceyarılarında; "Ortamlara sekelim." diye aramazdım hiçbirini. Hele ki sarmaş dolaş oturmuşluğum, Fransız öpücüğü kondurmuşluğum yoktu hiçbirine.

Bir dönem vicdan azabı duydum, "Acaba" dedim "Kuzenlerimi ihmal mi ediyorum?" Arkadaşlarıma sordum sizin ilişkileriniz nasıl: "Abi işte bayramdan bayrama." cevabını aldım, mantıklı geldi cevap, sonuçta akrabalarını seçemezdin, ama dostlarını, arkadaşlarını seçebilirdin. Kuzen manyaklığına gerek yoktu. Bu işin içinde bir bit yeniği vardı. Bekledim, sabrettim, yüzlerce kuzen ismi duydum, onlarcasıyla el sıkıştım, tanıştım, ama sabrettim. Arkadaşlarımda da durum aynıydı. Kız arkadaşlarını kastederek; "Kuzeniymiş.", "Kuzenleriyle çıktılar.", "Kuzeniyle gidiyolarlar tatile.", "Yılbaşında kuzeniyle olacakmış.", "Hafta sonu kuzeni geliyormuş." gibi cümleler kurduktan sonra, suratlarında oluşan rahatsızlığı gördüm. Aybars’lar, Emre’ler, Baturalp’ler, Timuçin’ler kabusumuz olmuştu.

Bir gün ortaya çıktı tüm gerçekler, Aybars yoktu, masadaki adam da kuzen değildi. Erkek arkadaşın istenmediği durumlarda kuzen güzel bir yalandı, karşılaşmalarda "Bu kim?" sorusuna cevap olarak kuzenim güzel bir cevaptı, kız kıza tatile gideceğiz yerine kuzenlerle gideceğiz demek mantıklıydı.

Dünyadaki bir milyarlık kuzen nüfusu şişirile şişirile yüz milyarı bulmuştu. 

Kadınları yalan söylemeye iten; paranoyak, kıskanç, maço erkek arkadaşlar belki hakediyordu bunları zira saçma sapan kısıtlamalar getiriyor, "Bir kadının istediğini yapmasına asla engel olunamayacağını" bilmiyor, dürüstlüğün kaybına zemin oluşturuyorlardı. Hem zaten - dominant baba figürünü kandırmayla başlayan - yalan kariyeri nedeniyle bir kadın bir erkeği istediği gibi aldatabilirdi. Fakat asıl sorun şuydu ki böyle olmayan sevgililere de söyleniyordu aynı yalanlar zira ilk baskıcı ilişkide kızlar hayali kuzenler yaratıyor, sonrasında onlardan ayrılamıyor, artık onların gerçek olduğuna inanıyorlardı. 

Maço erkeklerimiz ve yalana şartlanmış kadınlarımız ile toplumca kafayı yemiştik. 

Artık bizim için çok geçti.

Özetle...

Ne kuzenler tanıdım zaten yoktular.
Azıcık okşasam sanki çocuktular.

18 Ocak 2015 Pazar

GELMEYEN PAZARTESİLER: Önce Üzüm Sonra Şarap Nihayetinde Harap Olmak





03:40
"Ayakların ne kadar küçük yahu!" dedim, yanıma gelen cici sınıf arkadaşıma, Fransız olmasının verdiği Türkçe bilmemezlikle anlam vermeye çalışarak suratıma baktı, "Your feet" diye telafuz ettim kendimi, ayaklarına baktı;

- They're so small!
+ What do you mean?
- I dont'know...
+ Exper, are you ok ?
- I do not really know...
+ Hmm... Anyway, I'll check inside.

Giderken, ayaklarına tekrar baktım, "Bu Fransız milleti bu ayaklarla mı yapıyor şimdi o süpersonik şarapları?" diye düşündüm, hiç acımıyorlar mı acaba ezdikleri üzümlere, üzüm ile empati yapıyordum, kafamda dönen melodiye ayak uydururak mırıldanmaya başladım; 

"Küçük ayaklarınla ez beni,
üzüm olmuşum, şarap et beni"

...

[ Blog'da bulunan "Gelmeyen Pazartesi" kitabına ait yazılar, ek yazılar ile birlikte Mayıs ayında aynı isim ile basıldı. Bu nedenle yazıların buradan yayınını durdurmak durumundayım. Anlayış göstereceğinizi umuyor, ilginiz için teşekkür ediyorum. Eksper Mental ]